Mbi xhenazen e tij fluturonte një pëllumb i bardhë.

Në një fshat të vogël të Rusisë jetonte një plak me tre nipat e tij.

Në atë fshat ishte vetëm një musaf (Kur’an). Për ta mbajtur musafin e vetëm, fshatarëve u duhej të hidhnin short dhe kush kishte fat e i binte shorti ai e mbante musafin tërë natën, duke iu frikuar regjimit të atëhershëm.
Kur plaku vdiq, betohen tre nipat e tij, mbi xhenazen e tij fluturonte, bënte tavaf, një pëllumb i bardhë dhe nga trupi i plakut 90 vjeçar përhapej një aromë e mirë, të cilën e ndienin të gjithë të pranishmit.
Shkuan nipat te gjyshja dhe e pyetën: – Çfarë ka bërë gjyshi ynë?
E ajo tha: – Gjyshi juaj nuk ka ditur të lexoj arabisht, nuk kishte kush ta mësonte. Kur i binte shorti, edhe pse nuk dinte të lexonte, ai e hapte musafin dhe tërë natën kalonte me gisht mbi secilën fjalë, duke thënë: “Fjalët e Zotit tim janë fjalë madhështore… Fjalët e Zotit tim janë fjalë madhështore… në rusishte. Dhe kështu një natë edhe vdiq duke mbajtur musafin në duar.”
Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, na ka lajmëruar për shpërblimin e madh që ka ai i cili shoqërohet me Kur’anin.
Në një hadithë thotë: “Atij që lexon në këtë botë Kur’an, në Ditën e Gjykimit do t’i ngrihet grada në Xhennet.” (Tirmidhiu)