Bisedë me lotin.

Qava një ditë prej mëkateve të mia të shumta dhe të mirave të mia të pakta, kështu që më rrodhi një pikë loti prej syri dhe më tha:

Çfarë ke o rob i Allahut?

I thashë: Kush je ti?

Tha: Jam loti yt

I thashë: Po kush të nxori?

Tha: Nxehtësia e zemrës sate.

I thashë i çuditur: Nxehtësia e zemrës sime! Po kush ma ka ndezur zemrën time me zjarr?

Tha: Mëkatet dhe gabimet.

I thashë: Pse, a paska mëkati ndikim në nxehtësinë e zemrës?

Tha: Po. A nuk e ke lexuar duanë e Pejgamberit, Alejhi selam, të cilën e bënte përherë: ”O Allahu im! Më pastro nga mëkatet me ujë, borë dhe akull”.
Mëkatet e njeriut janë pikërisht ato që ia ndezin zemrën zjarr, i cili nuk shuhet përveçse me ujë, borë dhe akull.

I thashë: Jam duke ndier frikë dhe pikëllim.

Tha: Kjo është rezultat i mëkateve, të cilat e bëjnë ithtarin e tyre pesimist, andaj pendohu tani tek Allahu!

Thashë: Jam duke ndier vrazhdësi në zemër andaj çuditem si pate mundësi të dalësh nga syri im?

Tha: Ajo është çështje natyrore, o rob i Allahut.

Thashë : Po çfarë është shkaku i vrazhdësisë së zemrës sime?

Tha: Dashuria për dynjanë dhe lidhja për të. Dynjaja i ngjan një gjarpri, lëkura e butë e të cilit të pëlqen, por të mbyt me helmin e tij. Njerëzit dëfrehen me butësinë e tij ndërsa nuk shikojnë në helmin e tij vrasës…

I thashë: Po çfarë ke për qëllim me ”Dynjanë”, o loti im?

Tha: Epshet e ndaluara, mëkatet, gabimet dhe pasimin e shejtanit… Kush shijon helmin e saj do t’i vdes zemra.

Thashë: Si t’i pastrojmë zemrat tona prej helmit?

Tha: Duke bërë pendim sistematik tek Allahu, subhanehu ve teala, duke udhëtuar në vatrat e pendimit, në vatrat e të penduarve, dhe këtë nëpërmjet trenit të atyre që kërkojnë falje…

Përshtati: Sedat Gani Islami