Mbështetem në Allahun…unë bëj punën time, ndërsa Ai të vetën.

Tregon një punëtor nga Pakistani…

Më parë punoja si konduktor, mëditja ime ishte vetëm 300 rupi pakistaneze (2.8 dollarë). Kjo nuk mjaftonte t’i ushqeja fëmijët dhe t’i ndihmoja prindërit e mi. Ndonjëherë më duhej të vidhja para nga biletat, dhe në vend që t’i dorëzoja, si pazar ditorë, i mbaja në xhep.
Në këtë formë, brenda ditës fitoja 450-500 rupi, mirëpo kjo më shqetësonte dhe isha shumë nervoz. Fillova të punoja punë të ndryshme, gjë që ndikoi në shëndetin tim dhe në fund përfundova në shtrat me sëmundjen e hepatitit C.
Gjatë kohës sa qëndrova në shtrat kërkoja nga Allahu të më ndihmoj. Një njeri i moshuar më këshillooi të shkoj në mesxhidin më të afërt dhe të falem. E dëgjova, shkova në mesxhidin më të afërt dhe fillova të falem e të lutem.
Një burrë i moshuar, shumë modest, me mjekër të bardhë m’u afrua dhe më tha: “Allahu më së shumti i do njerëzit e sinqertë dhe të ndershëm.” Nuk e njihja, ishte hera e parë që e kisha parë, por fjalët e tij lanë shumë përshtypje tek unë.
Pasi bëra më mirë, fillova të punoja të njëjtat punë, por asnjëherë më nuk kam vjedhur dhe nuk kam qenë i pandershëm. Çfarëdo që ka ndodhur, bile edhe kur kemi bankrotuar, kam shitur gjëra të shtëpisë, por asnjëherë nuk kam sjell para haram.
Deri më sot, asnjëherë nuk jam ndier i shqetësuar dhe i varfër. Fëmijët e mi nuk kanë fjetur më të uritur, dhe u kam ndihmuar prindërve deri në frymëmarrjen e tyre të fundit.

Kam kënaqësinë e brendshme dhe i mbështetem Allahut… Unë bëj punën time, ndërsa Ai bën të veten.